Alicia (2)

Het is uit tussen de 34-jarige Braziliaanse Alicia en haar virtuele Nigeriaanse liefde. Hoewel, voorzichtigheid is geboden. Want in Brazilië kan het de ene dag uit zijn, de volgende week weer aan, of half wel of half niet. Soms is er geen touw meer aan vast te knopen. Vooralsnog blijkt deze Braziliaanse-Nigereriaanse breuk onherstelbaar. En dat is maar goed ook. Voor Alicia zeker, en wellicht tevens voor die Nigeriaan. Het is een raar verhaal, wat tussen die twee is gebeurd. Het is ook opnieuw een mistig verhaal over een liefdesrelatie via het web. Zeker in Brazilië, waar het volk een bijna niet te stoppen honger heeft naar contact, erg nieuwsgierig is en openstaat voor Jan en alleman. Met alle voor- en nadelen vandien.
Zaterdag 16 april 2011. Ik plaats een blog over Alicia. De kleine Braziliaanse is een huisvriendin van ons. Wij, mijn lief en ik, wonen in Goiãnia, het centrale westen van het Latijns-Amerikaanse land. De vrolijke Alicia zit op de staatsuniversiteit UFG van de staat Goiás, waar Goiãnia de hoofdstad van is. Die universiteit ligt op steenworp afstand van ons huisje. Vandaar dat Alicia vaak langskomt. Zij legt veelvuldig beslag op onze laptop en niet zonder reden. Alicia is halsoverkop verliefd geworden op een hele zwarte Nigeriaan die in Nigeria woont. Via het web. Zo´n drie maanden zal ze wekelijks meerdere uren intensief contact hebben met haar geliefde, die haar al ´my wife` noemt. Mijn vrouw, ja.
Na twee maanden rijpt het idee bij beiden om elkaar te zien. Liefde groeit niet waar? Maar hoe moet dat? Alicia woont met een broer en twee opgroeiende dochters in een klein huis. Zonder geld. Haar vervelende en agressieve ex-man moet voor de centjes zorgen. Dat doet hij, bij tijd en wijle. Alicia wil af van die man, en terecht. Dat was ze, min of meer, voor enkele weken, maar nu woont hij weer bij haar. ´´Het enige dat hij doet is werken en als hij thuiskomt, gaat hij slapen``, klaagt ze. Maar ze is financieel afhankelijk van hem en ook een beetje bang. Ze weet er eigenlijk geen goed raad mee. En ze is een Braziliaanse. Dat betekent zoiets als ´morgen weer een dag, dan komt de oplossing`.
De Nigeriaan vertelt zijn Alicia dat hij de knoop doorhakt. ´´In augustus kom ik langs.`` Het wordt spannend. Alicia ziet ernaar uit, maar realiseert zich het probleem met haar ex-man. Het is onmogelijk hem zomaar haar huis uit te dirigeren en het is helemaal onmogelijk om haar Nigeriaan daar te ontvangen. Die Nigeriaan weet overigens niets van het bestaan van die ex-man met de losse handjes af. De Afrikaan gaat er vanuit dat hij bij ´zijn vrouw` gaat logeren.
Voor zover aan duidelijkheid niets te wensen over. De Nigeriaan vraagt aan Alicia vooral geen geld of nummers van creditcards te sturen. Slechts haar adres en telefoonnummer. ´´Ik ga eerst naar Toronto en via Canada kom ik naar Brazilië``, kondigt de kersverse bruidegom aan. Het verhaal wil dat de Nigeriaan wellicht een goede baan in Canada kan krijgen.
Maar een mist doemt op en die wordt steeds dikker. De Nigeriaan benadrukt dat Laura een uitnodiging aan hem moet schrijven, die dient om een visum naar Canada te realiseren. Een paar dagen later, is dat echter niet meer nodig. De Nigeriaan laat vervolgens weten dat hij een vliegticket tot Toronto heeft. ´´Ik blijf er drie dagen en koop daar mijn ticket naar Brazilië, dat is beter.`` Schimmig. Waarom niet in Lagos in Nigeria gelijk een retourtje Brazilië kopen? Op vragen welk uur hij precies in de lucht is, welk vliegtuig, wanneer hij landt, er komen maar geen directe antwoorden. ´´I am okay baby``, is het slechts.
Vrijdag 5 augustus is de Nigeriaan jarig. Het is ook de dag dat hij zegt af te reizen naar Canada. Alicia feliciteert hem via Facebook en wacht in spanning de gebeurtenissen af. Het wordt windstil, dagen achtereen. De mist trekt niet op. Geen enkel contact, de Nigeriaan lijkt van de aardbodem verdwenen. Geen virtueel bericht van veilige aankomst in Canada, geen enkel teken van leven. Op Facebook heeft de Nigeriaan maar liefst 247 vrienden. Maar niemand die hem succes wenst met de voorgenomen reis, geen enkele vorm van wetenschap van die reis. Vreemd.
Vrijdag 12 augustus. Alicia opent een chatbox en wie is online? Haar nieuwe man. Vanuit Toronto. Schrijft hij. Hij is in paniek. Schrijft hij. De politie heeft hem opgepakt en zijn geld afgepakt. Waarom, hoe precies? Geen bijzonderheden. Wel dat hij nu al zijn centjes kwijt is. Een som van 850 Amerikaanse dollars. Alicia moet hem helpen, chat hij. Zij dient een bedrag van precies 850 Amerikaanse dollars over te schrijven op een rekening van een bedrijf in Nigeria waar die Nigeriaan werkt. Dat bedrijf zal dan binnen een week de centjes weer overmaken aan Alicia.
De Braziliaanse is in alle staten. ´´Wat is dit? Ik heb hem in het verleden er meerdere malen op gewezen hoe mijn financiële situatie in elkaar steekt. Ik heb toch geen 850 dollars op zak?`` Ze laat het weten, de Nigeriaan reageert koppig: ´´Ik heb het echt nodig, de Canadese politie dreigt me het land uit te zetten.`` Alicia is niet dom. Ze mailt haar toekomstige echtgenoot: ´´Vertel me waar je precies zit. Ik heb vrienden bij de Braziliaanse inlichtingendienst, de immigratie en de federale politie. Die kunnen helpen, het is het enige dat ik voor je kan doen.`` Alicia heeft geen enkele vriend bij genoemde instanties, ze liegt dat ze barst, maar het is een uitgekookte zet. De Nigeriaan reageert er namelijk niet op en is snel weg van de chat. Bingo?
Nog één keer volgt een teken van leven van de Afrikaan. Hij schrijft via een mail aan Alicia dat hij ervan overtuigd is dat zij niet de ware is voor hem. ´´Je houdt niet van me. Je wilt me niet helpen, terwijl ik alles heb geriskeerd, ben opgepakt door de politie en alles heb uitgelegd.``
Maar de Nigeriaan legt niks uit. Waarom zou de politie in Toronto een Afrikaan oppakken met geldige papieren en hem zijn geld afhandig maken? Zo ja, waarom vertelt deze Nigeriaan geen details. Waarom niets over het exacte waarom, hoe en waar? Woensdag 24 augustus. Alicia is boos en eist een verklaring van de Nigeriaan. Zij schrijft op ´zijn Facebook` het volgende. ´´De liefde voor mij schijnt een waarde van 850 dollar te hebben. Deze man is een oplichter. Pas er voor op.`` Het bericht van Alicia blijft slechts enkele uren op het web staan. Daarna wist de Nigeriaan het.
De mist trekt eindelijk op. Een mager zonnetje breekt door. Alicia weet voldoende. Haar Nigeriaan blijkbaar ook. Te hopen is dat de Braziliaanse haar lesje heeft geleerd. Maar daar lijkt het in de verste verte niet op. Alicia belt mijn vriendin, op de ochtend van donderdag 25 augustus. Enthousiast. ´´Moet je weten. Ik heb nu contact met een architect uit Brasilia (hoofdstad van Brazilië, op 300 kilometer afstand van Goiãnia). Via internet. Hij is rijk en vrijgezel``, meldt ze overgelukkig. Alicia!