Een zeer vruchtbaar leven

Het lijkt op een doodnormaal leven. Maar is het niet. Want de 89-jarige Francisca Maria da Silva, de 69-jarige Maria Francisca da Silva en de 58-jarige Ozelita Francisca da Silva wonen ruim veertig jaar samen met hun gemeenschappelijke grote liefde. Die liefde is de 90-jarige gepensioneerde landbouwer Luiz Costa de Oliveira. Hij woont met zijn vrouwen in Campo Grande, in het binnenland van de Braziliaanse noordoostelijke staat Rio Grande do Norte, op 270 kilometer van de hoofdstad Natal (foto boven, de boer en zijn drie vrouwen). Eén Francisca is de wettige echtgenote, één Francisca is een schoonzus en de derde Francisca is een schoonmoeder van de landbouwer. Bij ieder heeft de levenslustige opa in het verleden kinderen verwekt, in totaal zijn het er 33. De moederkoek is nog niet op, zijn eerste vrouw schonk hem zeventien nakomelingen. Het bizarre verhaal van de levenslustige landbouwer leest als een volle trein. De eerste vrouw van Luiz Costa, die ook al Francisca heette, kwam te overlijden en liet hem de zorg van zeventien kinderen na. De weduwnaar ontmoette Maria Francisca en haar moeder Francisca Maria. Beiden trokken bij de landbouwer in om hem te helpen met het grootbrengen van de kinderen. Luiz Costa trouwde Maria Francisca en de zeventien kregen weldra halfzusjes en halfbroertjes. Ook netjes zeventien in getal. Met schoonmoeder, die de landbouwer steevast ´de ouwe Francisca` noemt, deelde Luiz Costa eveneens het bed. Eén zoon werd geboren.
Ozelita Francisca, een zus van Maria Francisca, wilde een handje toesteken in de met kinderen gevulde woning van Luiz Costa. Zeer naar de zin van de landbouwer. Het klikte tussen Ozelita en hem. Zo zelfs dat de landbouwer scheidde van Maria Francisca en rap het huwelijksbootje weer in stapte met schoonzus. Ook zij bleek vruchtbaar en baarde vijftien kinderen. Dat brengt het aantal totaal geregistreerde kinderen van Luiz Costa op vijftig. Mogelijk zijn het er meer. Ozelita legt uit: ´´In die tijd werden er nog drie geboren, waarvan werd beweerd dat ze van mij zijn. Ik heb er geen zekerheid over, maar ik zal het niet ontkennen.``
Van de vijftig zijn er twaalf gestorven. Het merendeel van de 38 woont in Campo Grande, dicht bij papa (foto links de trotse papa met een deel van zijn familie). Die heeft nu honderd kleinkinderen en zestig achterkleinkinderen. Luiz Costa windt geen doekjes om zijn liefdesleven. ´´Ik ben een goede minaar. Het beste in de wereld is een vrouw, mijn plezier is haar te beminnen. Ik koos ervoor om samen met mijn drie vrouwen te wonen. Zij begrijpen het. Nooit is er ruzie. Ik heb altijd hard op het land gewerkt om hen en al mijn kinderen te onderhouden. Eten, kleding, alles was er, altijd.``
Luiz Costa beschikt over twee huizen. In één wonen hij en zijn huidige vrouw, in de andere zijn ex en schoonmoeder. Naar eigen zeggen probeert de landbouwer zijn tijd netjes te verdelen ´´over die twee woningen.`` Cosme da Silva Costa is achttien en een van de zonen van Luiz Costa. Hij legt uit: ´´In het begin woonde papa met drie vrouwen in één huis. Maar omdat het aantal kinderen snel groeide, kreeg hij meer kinderbijslag en slaagde er zo in een extra woning te kopen.``
De krant Diário de Natal, Dagblad van Natal, maakte als eerste melding van de vruchtbare levensloop van Luiz Costa de Oliveira. In nog geen twee dagen ging het verhaal heel Brazilië rond en daarbuiten. Maar het zal Brazilië niet zijn of andere nieuwsbronnen van dat land vertellen weer andere waarheden. Zo maakt onder andere A Tribuna do Vale op haar website melding van geen vijftig, maar van 69 kinderen. Schoonmoeder zou de landbouwer niet één, maar dertien nakomelingen hebben geschonken. De overige zeven zouden het resultaat zijn van ´buitenechtelijke relaties` van Luiz Costa en wel met drie vrouwen in zijn woonplaats. ´´Ik ken de vrouwen, weet waar ze wonen, maar we hebben niet veel contact``, zegt hij op genoemde website. Ach, wat maakt het uit, twaalf meer of minder? Een kniesoor die daar op let.