Seksisme 1 (7)

Fernanda is een mooie meid. Niet blank, niet bruin, er tussenin. Even in de twintig, niet te lang, niet te klein. Lange zwarte haren, koolzwarte ogen, slank, klein buikje, smalle heupen, volle billen. Ze loopt niet, ze heupwiegt over straat. Eigenlijk niets bijzonders, gewoon Braziliaans. Ze draagt geen bh, want het is veel te warm in haar dorp in het midden van haar land en een bh knelt. Een strak topje, fel rood, voldoet. Haar borsten zijn ook niet zo enorm groot. Buikje bloot, omdat niet zo lang geleden een zilveren piercing in de navel is gezet en die moet aan de buitenwereld worden getoond. Fernanda is er maar wat trots op. Het onderlichaam? Een witte strakke en glimmende hotpants en daaronder een miniscuul slipje. Ook wit. Het schijnt door de hotpants heen. En strak is strak, zodat over de vorm van haar kont geen misverstanden bestaan. Zo gaat Fernanda over straat. Bewust. Want ze is ook trots op haar billen, die ritmisch meedeinen bij elke heupwieg. Ze weet donders goed dat de Braziliaanse man gek is op een mooie vrouwenkont. ´´En die heb ik nu eenmaal, gelukkig´´, zegt ze zelfverzekerd.
Ze is natuurlijk niet de enige in Brazilië. Het skelet van de vrouw in dit land is anders van bouw. Bekken meer gekanteld. Loop in stadscentra langs modezaken en kijk naar paspoppen in de etalages van de winkels. Niet te vergelijken met die in Nederland. Kont steekt uit in Brazilië. Navraag waarom juist daar, levert geen bevredigend antwoord op. De ene antropoloog houdt het op de mix van Europeanen met de oorspronkelijke Indiaanse bevolking, de andere bioloog denkt dat negroïde invloeden vanuit Afrika de oorzaak is.
Het is niet belangrijk. Het is veel belangrijker dat ik zo nu en dan Fernanda mag vergezellen tijdens een wandelingetje over straat. Mannen kijken op en om. Eerst naar Fernanda natuurlijk en dan snel een jaloerse blik mijn richting uit. We lopen richting centrum. Het wordt drukker op straat. Vier jongens fietsen voorbij. Schril fluitend en schreeuwend: ´´Lekkerd!´´ Fernanda kijkt om, beantwoordt met een brede glimlach en gooit haar haar naar achteren.
Het zit me al een tijdje niet lekker. Ik moet wat zeggen tegen haar. Nu maar. ´´Fernanda, luister eens.´´ Voorzichtig uitleggen. ´´Dit gedrag wordt in mijn vaderland niet getolereerd. Puur seksisme. Onbehoorlijk. Ze zullen ook zeggen dat jij uitlokt door je op deze manier over straat te bewegen. Je weet donders goed dat in jouw vaderland mannen supermacho´s zijn en vrouwen niet altijd goed behandelen.´´ Ik houd maar voor me dat iedere vijftien seconden een vrouw in Brazilië het slachtoffer is van mannelijk geweld, in huwelijk, relatie en/of familie. Zo heeft onderzoek uitgewezen.
Fernanda stopt abrupt, lacht haar tanden bloot en geeft me een dikke zoen op mijn rechterslaap. ´´Gekkie, ben je jaloers?´´ Ik word boos. ´´Je snapt het niet. De vrouw wordt hier gepresenteerd als lustobject. Kijk naar reclames op televisie. Auto´s, biermerken, sterke dranken, altijd zijn er weer vrouwen in beeld met korte rokjes en diep uitgesneden decoletés. Jullie zijn meer dan alleen een lichaam. En even terugkomen op al die mannelijke reacties op straat, mag het misschien een onsje minder zijn?´´
Fernanda schudt haar hoofd. ´´Ik weet wat je bedoelt. Ik geef toe, het is niet altijd even prettig. Soms worden banale woorden naar je hoofd geslingerd. Aan de andere kant, houden vrouwen in jouw land dan niet van aandacht? Het is een frustratie van jewelste, lijkt me, als je op straat loopt en niemand kijkt naar je. Daar krijg je terstond een depressie van, geloof me.´´ Ze knijpt in mijn nek. ´´Ha, en jij dan? Je vindt het heerlijk om met mij te wandelen. Niet dan? Ontken het eens! Ik heb nu eenmaal mooie borsten en een lekkere kont. Toen je me voor de eerste keer zag, kreeg ook jij fantasieën. Je hoeft het niet te zeggen. Het is normaal, je bent een man. Tuurlijk, je bent netjes, gemanierd. Je knijpt niet stiekem in mijn billen op een drukke winkelstraat. Je maakt geen vunzige gebaren.´´
Ik verberg mijn gezicht in mijn handen. ´´Ja, toch is het...´´, begin ik mijn repliek, maar het heeft geen zin. Woorden worden onverstaanbaar, er rijdt een immense vrachtwagen voorbij met een zware motor. Uit de cabine steekt het hoofd van de chauffeur. Hij kijkt naar Fernanda, steekt een duim in de lucht en grijnst. Tegelijkertijd claxonneert hij. Oorverdovend lawaai, het lijkt op een sirene. Fernanda knijpt me nog eens. Iets harder ditmaal. ´´Zie je dat het netjes kan. Er zijn mannen die zich keurig weten te gedragen. Jij met je seksisme, je snapt er niks van.´´ Ik geef het op. Wat is tegen deze wijsheid in te brengen? Vechten tegen de bierkaai. En ach, het is ook eigenlijk niets bijzonders, het is gewoon Braziliaans.