Doorbijten (24)

´Pijn in je buik, dodelijke faalangst, nieuwsgierigheid. Iedereen kent deze gevoelens bij de eerste kus. Zoet plezier, vreselijk verliefd of wrede afgang, de eerste zoen is een speciaal moment in je leven en wordt ook nooit vergeten. Op jonge of oudere leeftijd begonnen, kussen is te gek en iedereen heeft het recht om ervan te genieten.` Zo wordt dinsdag 13 april in Brazilië de Dag van de Kus aangekondigd. Natuurlijk is aan nationale beroemdheden gevraagd wanneer en hoe zij hun eerste zoen hebben ervaren. Een bloemlezing.
Mário Frias, acteur: ´´Ik was zes of zeven jaar. Het meisje van een Franse, ze sprak nauwelijks Portugees. Het gebeurde in het huis van mijn oma. We hielden ons goed verborgen, niemand mocht ons betrappen. Ik heb geen contact meer met haar, maar de goede herinnering aan die zoen blijft.``
Bruno Garcia, ook acteur: ´´Op mijn dertiende nam ik een meisje mee naar de film. ´Spoken jagen`, heette die overigens maar tweederangs film. Ik heb haar daar gekust en het was geweldig. Tot aan de dag van vandaag ben ik verslaafd aan zoenen.``
Monique Evans, model, sekssymbool in de jaren tachtig: ´´Ik was twaalf en woonde in een flatgebouw. We hadden veel vriendinnen en op zondag gingen we achter jongens aan en probeerden ze te kussen. Mijn eerste zoen was in dat gebouw, op een trap. Ik hou erg van kussen. Het is mogelijk dat ik niet zo goed ben in het vervolg, maar zoenen kan ik.``
Marcello Novaes, acteur nummer drie: ´´Het meisje dat ik op mijn zeventiende kuste, werd mijn eerste echte verkering. Ik heb mijn maagdelijkheid verloren bij haar, vier jaar zijn we samen geweest. Toen het uit ging, heb ik veel gejankt. Die eerste zoen zal me dus altijd bij blijven.``
Het zal een beetje of een beetje veel overdreven overkomen, maar kussen in Brazilië is echt populair. De eerste jaren in dit land keek ik er vreemd van op. Meisjes en jongens tongzoenend op hoeken van straten, in parken, in bussen. Zonder schaamte en waarom ook niet?
Mijn eerste zoen met een meisje gebeurde op mijn vijftiende jaar, tijdens een carnavalsfeestje op het broedersinternaat Bleyerheide in Kerkrade, waar ik de mavo deed. Bij de grote boom op het speelplein. Een klasgenoot was me voor. Toen mocht ik het proberen. Ik vond het niks. Ik vond het meisje, wiens naam me is ontschoten, ook niks. Een pronte puber was ze, dat weet ik nog. Met een bril. Ik hield niet van meisjes met een bril. De kus was een verschrikking. Veel te veel spuug. Ik kon er niks van.
Dat is verbeterd. Op latere leeftijd, dat wel. In mijn vaderland heb ik niet eens met zoveel verschillende meisjes gezoend. Dat is in Brazilië wel even anders geweest. Vrijgezel, leuk feestje, leuk meisje en voor je het weet, ben je aan het kussen.
Aparte ervaringen altijd in Bahia, de zwarte staat van het land. Daar heb ik na jaren pas goed begrepen waarom het Portugese werkwoord ´comer` in Brazilië ook vrijen betekent. Comer betekent eigenlijk eten. Je bent om op te eten, zeggen Nederlanders. Dan kun je in Brazilië maar beter niet hardop tegen een meisje zeggen.
Lilás was haar naam. Een volbloed Bahiana, zoals de vrouwen daar heten. Niet eens zo zwart. Het haar wel, één grote tros. Trancoso heette het dorpje aan de zee. Bountystranden, wuivende palmen. Na een korte kennismaking en wat plaatselijke cocktails begonnen we te kussen. Zonder aanleiding eigenlijk. Zij nam het initiatief. Ze hield maar niet op. Ik snakte naar adem. Dit was ik niet gewend. Maar het was heerlijk, die middag op het Bountystrand met die wuivende palmen.
De volgende ochtend was beduidend minder heerlijk. Ik werd wakker van een zere tong. Naar de spiegel. Ik schrok me wezenloos. Helemaal rood, opgezwollen, kerven, bloed. Komt dat nog goed? Lilás had bijna mijn hele tong opgegeten. ´Comer` dus. Voelde er niks van op het strand, herinnerde ik me goed. Opwinding en de cocktails hadden voor een plaatselijke verdoving gezorgd.
Drie weken lang was het lauwe soep en lauwe pap. En wee je gebeente als je per ongeluk op je tong beet. Dit alles tot groot leedvermaak van vriendinnen en vrienden. Of ik me tong was verloren? Ja, grappig, haha. Drie weken doorbijten. Mooie Lilás heb ik nooit meer gezien. Toch jammer. Was het niet mijn beurt om háár op te eten? Temeer, ze was én niet pront én ze droeg geen bril.