Twee zeer bekende Brazilianen. Niet slechts in eigen land. Een voetballer en een zangeres. Introducties. Ronaldo de Assis Moreira ziet het levenslicht op 21 maart 1980 in Porto Alegre. Dat is de hoofdstad van Braziliaans zuidelijkste staat Rio Grande do Sul. Hij wordt een beroemde voetballer, speelt in Milaan, speelt in Barcelona, speelt in het Braziliaanse nationale elftal. Ronaldinho Gaúcho wordt hij genoemd. Een bijnaam, die verwijst naar zijn zuidelijke afkomst. De voetballer speelt weer in eigen land, bij de eveneens zeer bekende club Flamengo in Rio de Janeiro. De club met de meeste aanhangers in Brazilië, naar schatting zeker 25 miljoen.
Ivete Sangalo wordt op 27 maart 1972 geboren in Juazeiro. Een stadje in de Braziliaanse noordelijke staat Bahia, op 502 kilometer van hoofdstad Salvador van deze staat. Een muzikale familie, die Sangalo´s. Ivete maakt snel furore. Eerst in een band, later solo. Prijzen vallen haar ten deel. Ivete valt op door niet aflatende ijver en puur optimisme. Ze kent tegenslagen. Vader sterft als Ivete nog maar een puber is en ze krijgt op latere leeftijd een miskraam. Ivete is niet stuk te krijgen. Dertig shows per maand kan ze aan. Uiteraard geheelonthoudster en fanatiek sportster. Ze maakt op televisie wel reclame voor het Braziliaanse biermerk-in-opmars Nova Schin, dat is een beetje raar, maar dat is natuurlijk voor de centjes. Oh, Sangalo is geen supporter van Flamengo. Ze woont in Salvador en is voor Vítoria, de voetbalclub uit die stad en die het afgelopen seizoen degradeerde uit de Braziliaanse eredivisie.
Vanwaar deze uiteenzettingen? Vanwaar schijnwerpers op deze twee beroemdheden? De nationale televisiezender Rede Globo zendt deze carnavalsdagen twee items uit. Eén over Ronaldinho, één over Ivete. De beroemde voetballer als eregast tijdens het befaamde defilé van sambascholen in Rio de Janeiro. Plek: het sambódromo. In wit pak met blauwe das (foto links). Hij danst mee met de deelnemers, zwaait en wuift naar de toeschouwers. De andere reportage gaat over Ivete, voor, tijdens en na een van haar optredens op haar trio eléctrico, een enorme vrachtwagen met een enorm podia.
Verslaggevers en camaralieden volgen Ronaldinho, voor hij het sambódromo op gaat. De voetballer weert de pers, hij wil niets zeggen. Een gezicht op onweer. Naar. In Salvador een heel ander beeld. Ivete omarmt de pers en laat zelfs een reportageteam in haar woning toe, vlak voor een optreden. Pers is ook welkom op haar trio eléctrico. Een dagje met Ivete, achter de schermen, heet het. Twee korte reportages, twee werelden van verschil.
Voor de draad ermee. Ik heb het niet zo op die overberoemde Braziliaanse voetballers. Pelé en Romário, om er maar twee te noemen. Die Pelé wordt O Rei genoemd. De koning. Zo doet hij zich ook voorkomen. Geen woord van kritiek, de man wordt op Braziliaanse handen gedragen. Wellicht vervult de koning een belangrijke rol in de Braziliaanse samenleving. Het zal waar zijn. Maar het gaat om die verrekte arrogantie. Romário dan. Wat minder, maar toch. Romário opent een sjieke discotheek in een sjeike en peperdure wijk in Rio de Janeiro. Zonder de benodigde papieren. Die heeft hij niet nodig, vindt hij, want hij is Romário. Dat mag zo zijn, vindt de Policia Federal, en sluit de tent voor die eigenlijk goed en wel open is.
Eenvoud siert de mens. Eenvoud siert zeker Ivete Sangalo. Totaal verslaafd aan zingen, aan optreden. Gedurende carnaval in haar eigen Salvador staat ze zes uur per dag op het podium. Dagen achtereen. En daarna? ´s Avonds nog even een carnavalsfeestje meepikken. Ivete mag dan van alles zijn, maar ze blijft de eenvoud zelve. Het meisje uit een grote familie uit het binnenland van Bahia, waar het leven niet zo eenvoudig is. Het meisje dat vele malen multimiljonaire is en zich niet te groot voelt voor een praatje met de buren.
Voetballers. Bruno is een keeper. Of eigenlijk was. Hij speelde bij Flamengo, werd zelfs landskampioen. Nu zit hij in de gevangenis. Hij wordt verdacht van moord en verdwijning van een geliefde. Een geliefde buiten het huwelijk. Aanvankelijk arrogant, nu een gebroken man. De rechtszaken zijn niet ten einde, maar berichten over pogingen tot zelfmoord verschijnen in de Braziliaanse pers. Het kan verkeren.
Ronaldo is gestopt met voetballen. Bij Corinthias in São Paulo. Hij wordt O Fenomeno genoemd. Het fenomeen. Het zal wel waar zijn. Laatste nieuws. Een fotograaf van een Braziliaans sensatieblad klimt over een muur van een woning waar een feestje wordt gehouden. Het fenomeen staat buiten en rookt een sigaretje. Klik-klik, zegt het fototoestel van de paparazzi. Kwaad-kwaad, zegt het fenomeen en wil de fotograaf rechterlijk vervolgen. Geschonden privacy. De foto gaat heel Brazilië over, staat gewoon op internet (foto boven).
Ik ben voor Flamengo en vind Ronaldinho een weergaloze voetballer. Hij zal ongetwijfeld voor vuurwerk zorgen in Brazilië. Ik ben ook fan van Ivete, heb vijf cd´s thuis en draai ze regelmatig. Daar ligt het dus niet aan. Het ligt aan de mens. Een beetje arrogantie en haren gaan overeind. Intieme ontboezeming: op mijn hoofd heb ik ze niet, het lichaam compenseert dat ruimschoots. Bij deze. Maarre, wat zegt mijn moeder toch altijd over die misplaatste arrogantie? Oh ja. ´´Doe maar gewoon Norbert, een mens is al gek genoeg.`` En zo is het maar net, ma.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten