Een gestolen kus (75)

Brazilië heeft een apart televisiekanaal. Op de kabel komt het helder door, maar het moet eigenlijk bij iedereen te ontvangen zijn. Het is het Jusititionele Kanaal, dat soms heel aardige en professionele programma´s over recht en onrecht uitzendt. Wel in aanmerking genomen dat het een overheidskanaal is, maar toch. Rechtszaken uit de oude doos worden in een speciaal programma kort aangesneden omdat ze opmerkelijk zijn. Bijvoorbeeld die om een gestolen kus, een paar geleden. Die deed zoveel stof opwaaien, dat een dieper onderzoek naar achtergronden van deze zaak interessant wordt. Het levert een volgende reconstructie op.
Rodrigo Ramos de Lima stapt maandag 20 februari 2006 in zijn woonplaats Brasilia, de hoofstad van Brazilië, een bus in. Hij moet staan, geen zitplaats meer. Naast hem een meisje. Een mooi meisje, vindt Rodrigo en kan zich niet beheersen. Hij geeft haar een kusje op een van haar wangen. Dat komt hem duur te staan. De jonge vrouw is woedend, valt hem aan, slaat hem fors in zijn gezicht en kondigt aan hem te vervolgen. Ze roept hulp van de politie in. Chaos. Samen naar het politiebureau. De vrouw voegt daad bij woord. Rodrigo laat het er niet bij zitten en doet op zijn beurt aangifte van mishandeling. Dat zijn de eerste feiten op die februaridag.
De pers komt erachter en publiceert. Brazilië verkneukelt zich. Aangifte van een gestolen kus, is dagen lang een hot item. Het wordt serieus genomen, maar ook ironie viert hoogtij. Brazilië is een ´kusland bij uitstek.` Wie het niet gelooft, moet op het Braziliaanse google.com.br eens ´fotos beijos` intikken. In minder dan een tel verschijnt een site met duizenden afbeeldingen van kusjes. Foto´s van kussende mensen, afbeeldingen, grappig, ernstig. Vindt dat maar eens op het Nederlandse google.nl. Laat maar, het is er niet.
Brazilië maakt zich druk over juridische vervolging van een zoentje? Zeker, het is vrouwonvriendelijk. Zeker, het is weer een man die het doet bij een vrouw en niet andersom. Wat echter dieper houdt snijdt, is deze opmerking: de Braziliaanse juridische molens draaien traag, moeten dit land dure tijd en duur geld aan dit soort zaken verspillen? Voltreffer. Want het duurt precies twee jaar, acht maanden en dertien dagen voor een rechter een definitieve uitspraak over deze zaak doet. Eénmaal in de Braziliaanse bureaucratische molen, dan is er geen houden meer aan. Maar wanneer die molen in beweging komt en hoe langt die draait, is niet in te schatten.
O ja, over voltreffer gesproken? Zit u goed? In die twee jaar, acht maanden en dertien dagen verschijnt de zoen op het bordje van tien rechters, acht openbare aanklagers, vijf officieren van justitie, negen openbare verdedigers, acht artsen en drie politie-officieren. Deze 43 ´hoog opgeleide functionarissen`, zoals wordt verwoord in het ultieme vonnis, verdienen in die bijna drie jaar van het proces te zamen 39.674.666,67 reais. Uit ´s lands schatkist. Subtiel wordt toegevoegd dat de dertiende maand van de dames en heren functionarissen in de berekening is meegenomen.
Oh, het vonnis? Plaatsvervangd rechter Fábio Martins de Lima van het Eerste Hof in Brasilia doet op maandag 3 november 2008 uitspraak. Vrijspraak! De rechter kenschetst de gestolen kus niet als criminele daad en spreekt van een pittoreske aanklacht. Rechter Fábio geeft daarentegen veel aandacht in zijn vonnis aan vermeende verspilde moeite en gemeenschapscentjes. Vandaar de lijst met ´functionarissen` en de verdiensten van hen.
´´Dan heb ik niet over schade aan het milieu, gezien al het papier dat is gebruikt voor talloze rapporten. Kunnen we onze energie en de gerechtskosten niet beter besteden aan fraudeurs, belastingontduikers en corruptie?`` Het juridische gestoethaspel in de gestolen-zoenzaak draait om de waarborg van de veiligheid van het individu. Raakt die in het geding, dan kan sprake zijn van een misdrijf. Om het in rechtstaal te houden. Rechter Fábio ziet geen misdrijf. Het meisje erkent voor de rechtbank Rodrigo in de bus meerdere malen te hebben geslagen in het gezicht. Daar houdt het niet mee op. Nieuwe feiten komen boven water. In het politiebureau boort het meisje haar nagels in de nek van Rodrigo, om te voorkomen dat hij zal ontsnappen. Dat doet pijn.
Rechter zegt, met humor: ´´Het slachtoffer raakt de verdachte meerdere malen goed, tot in het politiebureau. Dat roept ernstige frustraties op bij de verdachte. Mensen in het politiebureau, die getuigen zijn van het tumult, verklaren een stevige en sterke jonge vrouw te zien en vragen zich in gemoede af wie nou eigenlijk het slachtoffer is.`` Einde vonnis, de rechter klopt met zijn hamertje: volgende zaak!