Paul McCartney in Brazilië (71)

Zij gaan helemaal uit hun dak in het stadion Beira Rio in Porto Alegre. Het stadion in zuid-Brazilië is zondagavond 7 november afgeladen met 50.000 fans. Reden? De 68-jarige Paul McCartney geeft samen met zijn band een drie uur durend concert. Het is opvallend hoe fris en monter de ex-beatle oogt. Hij lijkt nergens op een bijna zeventigjarige, de nummers worden helder en met vuur gezongen. Maar liefst 36, het is één groot feest met Beatles-klassiekers en de fraaiste nummers uit de soloperiode van McCartney.



Uit het Beatles-tijdperk onder andere ´All my loving`, het altijd mooie ´The long and winding road`, ´And I love her`, het door George Harrison geschreven ´Something` en natuurlijk het in Brazilië mateloos populaire ´Ob-la-di, ob-la-da`, ´Hey Jude` en ´Yesterday`. Uit zijn soloperiode worden onder meer ´Jet`, ´Mrs. Vandebilt`, de klassieker ´Band on the run` en ´Live and let die` gebracht.
McCartney geeft twee toegiften en praat met het publiek. Henrique Porto legt het uit op de site van de Braziliaanse nieuwssite Globo.com. ´´Ah! Eu sou gaúcho``, zegt de ex-Beatle tegen zijn fans. Dat wil wel. ´´Ik ben een gaúcho`` betekent het. Een gaúcho is de typische bijnaam voor Brazilianen uit het zuiden van het land.
Brazilië moest zeventien jaar wachten op een nieuw optreden van McCartney. Hij speelt zondag 21 en maandag 22 november nog in São Paulo en daarvoor is een uitstapje gepland naar de hoofdstad Buenos Aires van Argentinië, voor twee concerten op woensdag 10 en donderdag 11 november.



De ex-Beatle heeft een grote verrassing in petto aan het einde van zijn concert in Porto Alegre. Hij nodigt twee jonge meisjes uit om het podium op te komen. Die krijgen allebei een handtekening op een arm en een stevige omhelzing.
McCartney begint even na negenen, maar niet voor de menigte in de eigen taal toe te spreken. ´´Oi, tudo bem? Boa noite, Porto Alegre! Boa noite, Brasil!`` Of: ´´Hallo, alles goed? Goedenavond, Porto Alegre! Goedenavond Brazilië!`` Aan het geheugen van de zestiger mankeert niks. Voor ´O-bla-di, o-bla-da` weet McCartney dat het de eerste keer is dat hij dit nummer in Brazilië speelt. En bij ´Paperback writer` legt hij uit dat de gitaar die hij nu bespeelt, dezelfde was tijdens de officiële opname van de song destijds in de studio.
Henrique Porto schrijft verder in zijn recensie: ´´Het is verbazingwekkend te zien hoe het publiek reageert op de klassieke nummers. Omhelzingen, schreeuwen, springen, armen de lucht in, glimlachen en tranen. Het geeft te denken: welke artiest in de showbizz krijgt het nog voor elkaar zoveel verschillende emoties te ontlokken?``
Niet alleen goed bij stem, maar ook nog goed in het bespelen van verschillende instrumenten. McCartney heeft geen moeite met de mandoline, bas, gitaar, piano en ukelele. Zijn band vult hem ´perfect aan: drummer Abe Laboriel Jr., bassist en gitarist Brian Ray, gitarist Rusty Anderson en toetsenist Paul Wix Wickens.
Porto is ook positief over de presentatie van McCartney en band. ´´Er is slechts weinig vuurwerk en ander theater. Dat heeft deze show ook niet nodig, zeker niet met dit repertoire. Slechts versterkers en microfoons. Die laatsten zijn overbodig, want het publiek zingt met volle keel alle klassiekers mee.``
Wie denkt een voornamelijk ouder publiek aan te treffen in het stadion in Porto Alegre komt bedrogen uit. Alle leeftijden zijn present. Dat is niet opmerkelijk. The Beatles zijn verschrikkelijk populair in Brazilië. Vooral de mierzoete nummers. Die worden door de amper Engels sprekende Brazilianen op een foenetische manier meegezongen. Dat is grappig. The Beatles Yesterday? No. The Beatles are Today.