Brazilië-Oranje (131) (voorbeschouwing)

De voetbalkoorts slaat toe. De thermometer slaat Braziliaans geel uit. Het is dinsdag 31 mei 2011, twaalf uur ´s middags in het warme Goiãnia. Nog vier dagen en een vriendschappelijke wedstrijd begint in diezelfde stad. De aftrap van Brazilië-Oranje in het stadion Serra Dourada is om tien over vier ´s middags. Kaartjes zijn absurd duur. Vanaf 150 reais. De Braziliaanse voetbalbond besluit om 18.000 kaartjes aanmerkelijk goedkoper van de hand te doen. Gelukkig. Maar alleen in Goiãnia. De regels? Eén kaartje per persoon. Zij of hij dient zich te melden bij een van de diverse verkooppunten in Goiãnia met een geldig identiteitsbewijs, geldig fiscaal nummer, tweehonderd reais aan verkoopbonnen (maakt niet uit waar wat is gekocht, kan een paar dure schoenen zijn van 198 reais en een ijsje van 2 reais) en vijf kilo duurzaam voedsel (bijvoorbeeld rijst, bonen, geen vlees).
Het voedsel gaat naar arme families. Vanaf tien uur deze ochtend gaan de loketten open bij de stadions van de plaatselijke professionele voetbalclubs Atlético, Vila Nova en Goiás. Bij ieder stadion zijn zesduizend kaartjes te vergeven. Lange rijen. Iedereen wacht geduldig op haar of zijn beurt. Het gebeurt vaker, voetbalkaartjes ´te koop` voor één, twee of vijf kilo voedsel. Prachtige oplossing. Kan het volk toch naar de wedstrijd en arme families worden geholpen. Een man van in de veertig, met één arm in het gips bij OBA, het stadion van Vila Nova, toont trots zijn kaartje voor zaterdag: ´´Dit wordt geen vriendschappelijke wedstrijd, we gaan voor de winst, we moeten iets rechtzetten.`` Geen grapjes. Roberci Barbosa is zichtbaar moe. ´´Ik ben gisteravond aangekomen en heb geslapen voor de loketten. Het was zo koud. Ik had dekentjes bij me. Het is me alles waard, want ik heb een kaartje!`` Waarom zo afzien voor een vriendschappelijk wedstrijdje? ´´Waarom? Omdat mijn land speelt!`` Terwijl Brazilianen geduldig wachten in lange rijen in Goiãnia, landt de Nederlandse selectie in alle rust ruim duizend kilometer zuidelijker op het vliegveld Tom Jobim in Rio de Janeiro (foto onder). Zonder Wesley Sneijder. Hij is geblesseerd. Een bittere tegenvaller voor de medewerkers van het vliegveld. ´´Jammer``, zeggen ze, ´´we wilden hem zo graag zien.`` Sneijder is de speler, die Brazilië op het afgelopen WK in Zuid-Afrika de das om heeft gedaan. Met twee goals. Na landing op Braziliaanse bodem verdwijnt het Nederlands elftal vliegensvlug in een bus naar een hotel in de sjieke regio Zona Sul in Rio de Janeiro. Niet ver van Gavea, het grote en mooie sportcomplex van Braziliaans populairste voetbalclub Flamengo. Daar zal Oranje de komende dagen trainen voor het afreist naar het noorden, naar Goiãnia. Na de wedstrijd zal Oranje direct terugvliegen naar Rio de Janeiro. De dag erop is er één van uitrusten. Maandag weer een training, de laatste, dinsdag vertrek, want woensdag staat in Montevideo de volgende en laatste oefenpot van Oranje in Latijns-Amerika op het programma: Uruquay-Nederland.
Het nieuws stopt niet. Serra Dourada. Het stadion (foto rechts). Vier dagen voor de aftrap. Presentatoren van regionale televisiezenders in de staat Goiás, waar Goiãnia de hoofdstad van is, vertellen dat het stadion bijna klaar is om Oranje te ontvangen. Bijna klaar. Nog hier en daar wat hand- en spandiensten. Het zal deze eeuw niet veranderen. Officiële aankondiging dat Brazilië meer haast zal maken met de verbouw van en aanpassingen van stadions en vliegvelden ten behoeve van het WK 2014 in eigen land. Iedereen tevreden. Met name de FIFA, met name iedereen die geen Braziliaan is en er niet woont. Wat haast? Geen haast. Hoe belangrijk is de wedstrijd Brazilië-Oranje voor Goiãnia. Enorm. Want Goiãnia piste net buiten het potje bij het binnenhalen van wedstrijden voor het komende WK in 2014 in Brazilië. Maar staat onofficieel reserve. Dus hebben burgemeester van de stad en gouverneur van de staat de handen ineengeslagen. Maken we een goede beurt op 4 juni, dan kunnen we er zeker van zijn, dat mocht er iets veranderen, er toch WK-voetbal in onze hoofdstad zal zijn. Of in ieder geval, trainingen. Nobel streven, zeker. Het is minder dan vier maal vierentwintig uur voor de aftrap als ik deze woorden type. Vanavond speelt Goiás een thuiswedstrijd in Serra Dourada. Hand- en spandiensten. Goiãnia kan het vergeten.
Oranjefan Patrick uit Breda komt deze week aan in mijn woonplaats Goiãnia. De dag staat nog niet vast. Met achttien maten. Ik heb inmiddels een busje voor de dag van de wedstrijd. Voor een goede prijs. Oud en gammel, maar het is maar een kleine twintig minuten. Zal zorgen voor koud bier aan boord. Het mag en dat is een wonder. Het is een antiek schoolbusje. De chauffeur en eigenaar schaamt zich een beetje. ´´Willen ze niet een sjiekere bus? Ik ken nog iemand in een andere wijk.`` Hij vindt het een eer om Oranjesupporters naar het stadion te brengen. ´´Je moet je niet veel voorstellen hoor.`` Geeft niks, voor dat kwartiertje gaan we geen grote som reais betalen. Contacten met agenten van officiële transportbedrijven in Goiãnia. Die hebben onmiddellijk in de gaten met een gringo te doen. ´´Ah, een busje naar het stadion? Hollanders zeker?`` Hoppa, gaat de prijs weer omhoog. Ze zijn niet gek. Korting? Nee, kan niet. Kan wel, maar ze verdommen het. Slim natuurlijk. Dan maar lekker in een krakkemigge bus met wat koude blikkies bier. En met een oude geluidsinstallatie. Op zijn Braziliaans. ´s Middags twaalf uur naar het stadion, we vinden wel een kroegje in de omgeving. Waarschijnlijk niet eens nodig. Gebruikelijk staan vlakbij het stadion voor een wedstrijd talloze eet- en dranktentjes. Kosten van het busje? Slechts 350 reais, voor twintig personen komt dat op 17,50 reais p.p. Goede prijs. Taxis zijn minstens twee keer zo duur. En rijden steevast om.
Televisiebeelden van de eerste training van Oranje in Rio de Janeiro. Het is inmiddels dinsdagavond. ´´Holland zal nagenoeg in dezelfde formatie spelen als tijdens de fatale wedstrijd voor ons in Zuid-Afrika. Alleen Sneijder is er niet bij``, melden de commentatoren. Bert van Marwijk in close up. ´´Deze trainer is de oorzaak van onze uitschakeling in Zuid-Afrika.``
Op één van de vele Braziliaanse sportwebsites zijn uitlatingen van twee Oranjespelers in Rio de Janeiro te lezen (foto links: Robben in Rio): ´Alles wijst er op dat Brazilië de vriendschappelijke wedstrijd zaterdag tegen Oranje aangrijpt om de traumatische eliminatie in de kwartfinale van de WK in Zuid-Afrika van vorig jaar uit te wissen. Volgens aanvaller Robben van het Nederlands elftal maakt dit ´wraakgevoel` niets bij hem los. De wedstrijd in Goiãnia is toch heel anders dan een wedstrijd op een wereldkampioenschap, vindt hij. Dat wil niet zeggen dat de wedstrijd voor de Hollanders slechts een uitje is. Maar er is geen sprake van welke revanche dan ook, het is simpel gesteld een vriendschappelijke pot die nooit en te nimmer met een WK-wedstrijd te vergelijken is, aldus Robben. Dirk Kuyt ziet de wedstrijd als een grote uitdaging. Belangrijkste is classificatie voor het Europees Kampioenschap, stelt de aanvaller. Hij voegt eraan toe dat het altijd een eer is om tegen de beste selectie van de wereld te spelen en het zou ultiem zijn om Brazilië in eigen huis te verslaan.` Nuchtere Hollanders tegen over-emotionele Brazilianen. Treffender kan het niet. Het is te hopen dat een harde wedstrijd uitblijft. Het gevaar van ontsporing dreigt, want Brazilië gaat er vol tegenaan.
Het is woensdagochtend 1 juni, bijna tien uur in de ochtend in Goiãnia. Net terug van de bakker. ´´Gringo, heb je al een busje? Is er nog plek? Hebben die Hollanders die komen echt geen kaartjes over? We gaan jullie pakken, dat ben je toch wel van overtuigd?`` In eigen wijk op straat vertonen zonder te worden aangesproken over De Wedstrijd bestaat niet. De Brazilianen zijn nieuwsgierig, willen alles weten. Diep respect klinkt evenwel door. ´´Goh. Twintig man? Voor een vriendschappelijke wedstrijd helemaal van Holland naar Goiãnia. Nou zeg.`` En zo is het.
Na bijna zeshonderd wedstrijden in ruim zeventig stadions in Nederland en daar buiten, wordt de komende de eerste van het Nederlands Elftal. En nog wel in Brazilië tegen Brazilië. Een prachtige vuurdoop. Met nadruk op vuur. De aanloop naar Brazilië-Oranje brengen vele herinneringen naar boven. Het is inderdaad aftellen, zoals Patrick mailt. Het voorspel is in volle gang. Misschien wel lekkerder dan het orgasme. Hoe het ook moge zijn, ik ben er klaar voor. De thermometer geeft al bijna veertig graden aan.