Jeugdprostitutie (58)

´´Veel van deze kinderen zijn thuis het slachtoffer van seksueel misbruik. Ze maken deel uit straatarme gezinnen, wonen in afgelegen buurten en gaan niet of amper naar school. Wij doen lang niet genoeg aan het voorkomen van seksuele uitbuiting van deze kinderen en pubers.`` Voorzitter Edson Lucas Vieira van de Raad voor Rechten van het Kind in de staat Goiás windt er geen doekjes om. Hij reageert op een onderzoek van de Federale Politie. Het onderzoek is klip en klaar: de staat Goiás kent 117 punten waar kinderen en pubers zich prostitueren. Dat zijn er 26 meer dan vorig jaar. Daarmee komt Goiás op een landelijke vijfde plek. Brazilië telt in totaal maar liefst 1820 ontmoetingsplekken voor jeugdprostitutie, 67,5 procent ervan ligt in het buitengebied. En buitengebied in Brazilië is enorm uitgestrekt en enorm duister.
Ana Elisa Martins is chef van het Politiebureau voor Bescherming van het Kind in Aparecida de Goiãnia. Deze tweede stad in grootte van Goiás is tegen de hoofstad Goiãnia aangeplakt. ´´Wij kennen de plekken, wij weten wat er gebeurt, maar we slagen er niet in om arrestaties te verrichten. We krijgen anonieme meldingen, maar als we aankomen, zijn de vogels gevlogen.`` Ze liegt niet. De criminele pooiers die de kinderen en pubers seksueel uitbuiten, zijn slim. Ze kiezen telkens een andere plek uit.
Hoe werkt het? Brazilië kent tienduizenden kilometers (snel)wegen tussen de grote steden. Logisch, de afstanden van het uiterste noorden tot het uiterste zuiden en van het uiterste westen naar het uiterste oosten zijn nagenoeg gelijk: ruim vierduizend kilometer. De wegen worden 24 uur per dag bereden. Door vrachtwagens, bussen, personenauto´s. Het is belangrijk om voor een lange reis de eigen auto goed na te kijken. Banden, water, olie, benzine, alles. Vergeet vooral een reserveband niet. Want tientallen kilometers door uitgestrekt niemandsland is normaal. Daar is geen benzinestation, geen hulppost van politie, helemaal niets. In bergachtige streken kan zelfs de mobiele telefoon uitvallen of haperen.
Buurtschappen in dat uitgestrekte niemandsland zijn er genoeg. Daar wonen mensen die werken op het platteland, in loondienst van rijke boeren. Al te vaak is er geen werk, omdat er te veel regen is of omdat er geen zon schijnt. Of omdat de boeren niemand meer nodig hebben. Het is heel hard werken voor een dunne boterham, zonder beleg. Armoede, en die werkt helaas de kinderprostitutie ook in de hand.
Criminelen ronselen veelal jonge meisjes in deze buurten. Ze worden op speciale plekken gezet, ver weg van de bewoonde wereld. Bij een benzinestation, een barretje, een autobedrijfje. Uitleg: benzinestations in Brazilië en vooral die buiten de steden zijn niet met Nederlandse benzinestations te vergelijken. Ze hebben grote parkeerterreinen, voor vrachtwagens en bussen. Vrachtwagenchauffeurs overnachten er, op doorreis van bijvoorbeeld noord naar zuid. Aan alles is gedacht: douches, mecaniciëns, een groot restaurant, servicepunten. Verkoop van alcohol is in principe verboden, maar een groot aantal verkoopt prullaria van de streek en vaak ook de plaatselijke cachaça, de Braziliaanse variant van jenever. Of toch gewoon bier in blik en borrels.
De grote benzinestations zijn 24 uur per dag open, maar de meesten zijn ´s nachts dicht. Dan is het parkeerterrein amper verlicht, er staan tientallen vrachtwagens, de chauffeurs slapen in de cabine. Of niet. Dan hebben ze seks met prostituees, die precies weten op welke parkeerplaatsen ze moeten zijn. Dat weten de criminelen natuurlijk ook, en daar worden dertien-, veertien- en vijftienjarige meisjes naartoe gebracht. Of jonger. Een bezorgd mens kan bellen naar de politie. Genoeg openbare telefoons. Maar voordat die ter plekke is, als ze al komt, is het weer daglicht en zijn de kinderhoertjes verdwenen. Het is de harde en wrede realiteit van alle dag, van alle nacht.
Autoriteiten hebben zeker een mening en plannen. Ze vinden dat politie en maatschappelijk werk het platteland op moet. Intensief contact zoeken met families en praten over gevaren van kinderprostitutie. En de schade voor het kind. Voorkomen dat pubers in handen raken van de pooiers. In de vele landelijke en regionale Braziliaanse kranten, op televisie en internet melding van de nieuwe cijfers over jeugdprostitutie in het land.
Bovengenoemde cijfers over Goiás zijn te lezen in de regionale krant O Popular. Goede berichtgeving, goed onderbouwd, cijfers deugen en goed geïnterpreteerd. Uitleg en analyses over achtergronden van de kinderhoertjes, politie en hulpverlening aan het woord. Journalistiek zoals het hoort. Maar over de afnemers van de koopwaar, om het even cru uit te duiden, geen woord.
Een van internetsites heeft het over ´de macho-cultuur in Brazilië, waardoor vele mannen de vrouwen louter zien als objecten van (seks)plezier en in die gedachte maken zij geen onderscheid in een volwassene, een puber of een kind.` Maar deze absoluut terechte redenering wordt als uitleg gegeven over waarom families hun kinderen in handen geven van criminelen of zelf seksueel uitbuiten. Zijn het dan niet diezelfde macho´s die gebruikmaken van de diensten van de kinderhoertjes?
In O Popular is toename van seksueel misbruik van kinderen het belangrijkste bericht op de voorpagina op donderdag 7 oktober 2010. Grote koppen. Met op pagina 2 een vervolg, bijna driekwart pagina. Maar waar gaan de commentaren in dezelfde krant over? Op pagina 8, de opiniepagina? Over een baby die sterft in een staatsziekenhuis; dokters staken, willen meer salaris. Het uitblijven van medisch ingrijpen bleek het kindje fataal. ´Hoeveel meer moeten er nog sterven?`, vraagt journaliste Carla Borges zich af. Pittig geschreven, het onderwerp is zeker een commentaar waardig.
Het hoofdredactionele en belangrijkste commentaar van de dag dan. Dat gaat over troep op straat. Dat de vuilnisbakjes worden volgepropt met huisvuil. Dat campagnes nodig zijn om de mensen erop te wijzen en op te voeden om geen plastic zakjes en andere troep, zoals bouwafval, meer zomaar op straat te plempen. ´Campagnes educatives` is er te lezen. ´Educatieve campagnes` dus. Zijn ze noodzaak voor schonere straten? Het is inderdaad abnormaal wat Brazilianen zoal weggooien op de publieke weg, tot aan liters overgebleven verf toe. Zonder schaamte.
Toch. Geachte hoofdredactie, laat die straten lekker vervuilen. Laat de mensen dat stinkende huisvuil maar proppen in die veel te kleine gemeentelijke vuilnisbakken. Is het niet een beetje belangrijker om die voor u zo noodzakelijke ´opvoedende campagnes` te beginnen op een heel ander gebied. Een gebied, waar het meer stinkt, waar vervuiling indringender is en zwaarder weegt. In sommige staten van Brazilië stijgt de ´kinderprostitutie-markt` met dertig procent. Dat is niet zomaar. Waar blijft uw commentaar daarover? Zeker, geachte hoofdredactie, er is lef voor nodig. U moet schoppen tegen het heilige Braziliaanse machohuisje. Dat zullen (mannelijke) lezers u niet in dank afnemen. U moet uw krant wel blijven verkopen, niet? Maar doodzwijgen lijkt op acceptatie. En dat is, om in machotermen te blijven, veel vuiler.