In mijn woonplaats Goiãnia de tweede halve finale om de titel van de staat Goiás, tussen Vila Nova en Goiás. Over (aarts-)rivalen gesproken. De eerste halve finale won Goiás met 1-0. Nog van alles mogelijk. Vila Nova is mijn cluppie in Brazilië, Feyenoord in Nederland. De Rotterdammers moeten in Venlo tegen VVV spelen. Ik ga die wedstrijd live op de laptop volgen via een of andere vage Russische streamer. Met Engels commentaar. Het is in Goiãnia vijf uur vroeger dan in Nederland. Feyenoord speelt om half drie ´s middags, ik zit al voor negen uur in de ochtend, na een goed ontbijt, achter de laptop in mijn huisje. Vriendin slaapt, de mussen niet. Ze baden in de zon, die op dat uur nog niet zo heet aanvoelt. Het luide en zuivere mussenconcert geeft een lekker gevoel. Jammer dat de vogeltjes het Hand in Hand niet beheersen. Of het clublied van Vila Nova.
Feyenoord en VVV trappen af. Via Twitter en Teletekst houd ik me op de hoogte van de verrichtingen van Twente, PSV en Ajax. Ouderwetse spanning. Feyenoord heeft vorige week nog de vloer aangeveegd met PSV. Een 3-1-winst. Kan nog een achtste plek halen, die recht geeft op voorrondes voor internationaal voetbal. Na zo´n rampseizoen een mirakel.
Natuurlijk gaat het weer mis. Natuurlijk, ja, want dat hoort bij Feyenoord. Geen inspiratie, geen werklust, slechte passes, slechte verdediging. Verliezen van VVV, nota bene kandidaat voor degradatie, met 3-2. Klote! Vriendin is inmiddels wakker, maar ze weet: beter mijn mond houden. Het is nog geen half twaalf als het eindsignaal van VVV-Feyenoord klinkt. Komt mooi uit. Naar de buurman, die een kroeg uitbaat. Een borrel of twee om een nare smaak weg te werken. In de wetenschap dat ruim vier uur later Vila Nova-Goiás op het programma staat. Die wedstrijd mag ik ook zeker niet missen. In de kroeg wordt normaliter en zeker op de zondagochtend volop gezongen en op gitaren gespeeld. Het is deze ochtend erg rustig. Stilte voor een storm? Ik had met vrienden afgesproken, niemand komt opdagen. Geen wonder, normaal in Brazilië. Grootse plannen, komt er weer niks van terecht. Maar het wordt gezellig. Altijd wel een gesprek, altijd leuk. Vriendin verrast om één uur met vers gebraden levertjes en uien. Die gaan erin als koek. De hele bar smult mee. VVV-Feyenoord verdwijnt op de achtergrond. Zo moet het.
Waarom, ik weet het niet. Maar ik besluit om niet naar het stadion Serra Dourada te gaan voor Vila Nova-Goiás. Het is een klassieker, die sla ik nooit over. Het is ook niet ver weg, het is te fietsen, met de bus zelfs een peulenschil. Ik kies voor de live-uitzending op televisie. Het wordt een prachtwedstrijd. Goiás komt al vroeg met 1-0 voor. Dan volgt bijna halverwege de eerste helft een onderbreking van twintig minuten. De doelman van Goiás zwaait wild met zijn armen om zich heen. Bijen vallen hem aan.
En verrek, om de rechterbovenhoek van de goal heen, gezien vanaf het veld, vormt zich een bijenfamilie. Een hele tros is het al (foto boven). De scheidsrechter fluit af. Brandweerlieden stormen met een mobiele waterspuit de grasmat op. Ik knijp me onderwijl in mijn rechterarm. Ik heb wat borrels op bij buurman, zie ik het goed? Bijen wijken niet, brandweer zet zwaar geschut in. Een vlammenwerper. Gevaar, het net van de goal dreigt vlam te vatten. Ik zit op het puntje op de bank. Dit gebeurt alleen in Brazilië. Een andere spuit met gif dan. De bijen geven de ongelijke strijd op en kiezen het bijenpad. De scheids fluit weer, de wedstrijd wordt hervat. Nog voor rust komt Vila Nova op 1-1. Ommekeer?
Na rust komt mijn cluppie zelfs op voosprong. De finale binnen bereik. Hoe is het mogelijk? Het is generaties geleden dat Vila wist te winnen van Goiás. Wissen de Brazilianen de schande van de Rotterdammers uit? Drie uitgelezen kansen volgen direct op elkaar. Ze gaan er niet in. Verdorie Vila. ´Wie ze niet maakt, krijgt ze tegen`, is een favoriete uitspraak van sportcommentatoren op radio en televisie. En hopsa, Goiás maakt gelijk. Vila doet er alles aan, het is echt een prachtige en spannende wedstrijd, maar slaagt nergens meer in.
Het eindsignaal klinkt. En dan gebeurt het. Spelers vliegen elkaar letterlijk in de haren. Schoppen, slaan. Ze zitten elkaar achterna, tot in de spelerstunnel. Bloed vloeit. Op het veld, in de catacomben. Supporters van beide clubs komen het veld op en raken slaags. Met elkaar, met spelers (op de foto linksboven zitten spelers supporters achterna). Politie schiet met rubberen en peperkogels. Politiehonden worden ingezet. Op de tribune beginnen de harde kernen van beide clubs met het afbreken van stoeltjes. Afrasteringen worden gesloopt. Ook ontwortelde bomen worden als wapen gebruikt. De chaos is totaal. Het dieptepunt is echter op dat uur nog onbekend. Buiten het stadion, niet ver weg, sterft in de universiteitswijk Setor Universitário op deze zondagavond de negentienjarige Goiás-aanhanger Caio Lopes de Oliveira tijdens een treffen tussen supporters van Vila en Goiás (foto onder). Hij wordt neergeknald.
Twee pistoolschoten. Verdachten zijn twee jongemannen op een motor. Op de maandag na de zondag beelden van de rouwdienst, aanvankelijk op de plaatselijke televisiezenders. Later zullen de beelden heel Brazilië overgaan. Een kleine kist, met daarin de jonge Caio, bedekt door een groene clubvlag van zijn team. De politie zit niet stil en pakt de 24-jarige motorrijder José Fernando Alves da Cruz op. Hij zou deel hebben genomen aan de liquidatie van Caio. Hij zou herkend zijn door Goiásfans, ontegenzeggelijk een supporter van de harde kern van Vila Nova. Maandag 2 mei weer. Televisiereportages in het verlaten en stille stadion Serra Dourada. Het is een slagveld. Lege hulzen van politiekogels op de grond, zwart geblakerde stoeltjes. In de brand gestoken. Beelden in de catacomben. Vernielingen, kapotte deuren. Een grove schande. Zwarte humor: in hetzelfde stadion staat zaterdagmiddag 4 juni de vriendschappelijke interland Brazilië-Oranje op het programma. Officieel bekend is dat Serra Dourada voor die dag een grondige opknapbeurt moet ondergaan. Nou, met de afbraak is in ieder geval al begonnen. En nee, die bijen zijn voorgoed weg. Ze zullen echt niet meer terugkeren. Ze hebben groot gelijk. Deze plek is goede honing onwaardig.
.png "English"){kind=small}
Geen opmerkingen:
Een reactie posten