Olympische Spelen in Rio de Janeiro

Het is voorbij. Even maar. Slechts vier jaartjes geduld en het spektakel staat opnieuw op de internationale sportagenda. In ongetwijfeld een van de meest fascinerende steden op deze aardbol, in een absoluut feestland. Het gaat over de Olympische Spelen in Rio de Janeiro in Brazilië, van 5 tot 21 augustus 2016. Dat worden legendarische Spelen voor het Latijns-Amerikaanse continent. In meerdere opzichten. Op sportief gebied, zal de gastheer eindelijk beginnen met een goede professionele structuur voor het opleiden en begeleiden van atleten? Oké, voetbal en volleybal, daar hoeven geen misverstanden over te bestaan. Die zijn geworteld in de Braziliaanse samenleving. Basketbal en handbal zijn groeiende. Dat is het wel zo´n beetje.
Maar dan. De 30-jarige vrouwelijke boxer Adriana Araújo won in Londen een bronzen medaille (categorie tot zestig kilo). De eerste medaille voor een Braziliaanse vrouwelijke bokser op de Olympische Spelen. Brazilië heeft 44 jaar moeten wachten op boks-succes: Servílio de Oliveira won de laatste medaille in 1968 tijdens de Olympische Spelen in Mexico. In plaats van respect en feest is er kritiek. Want ene meneer Mauro José da Silva, president van de Braziliaanse boksfederatie, heeft in de voorbereiding van ´zijn` boksteam doodleuk in de pers gezegd dat, vrij vertaald, mevrouw Adriana helemaal niets heeft te zoeken in Londen en dat ze nooit en te nimmer zelfs de kwalificaties door zal komen. Nee Nederlanders, het is echt niet zo dat die uitspraken waren bedoeld als extra prikkel. Typisch Brazilië. We hebben altijd een mening, we weten het altijd beter, we houden onze mond niet. En dan te bedenken dat het brons van Adriana de honderdste medaille van Brazilië is in haar olympische geschiedenis. Natuurlijk sneerde de bokster met de medaille om haar nek richting federatie: ´´Ik weet wat ik kan``, schreeuwde ze voor Braziliaanse camera´s toen haar werd gevraagd over de vernederende opmerkingen van ´haar` bobo. ´´Geef je je medaille nou aan hem``, vroeg een Braziliaanse verslaggever, vol ironie. Adriana stak een vuist in de lucht. Als antwoord. Het was afdoende, de prijs is binnen. Die bobo kan nu beter in een heel diep gat wegkruipen. Kritiek ook in achtergrondreportages op televisie en in kranten in Brazilië. Atletisme. Hoogspringen, verspringen, hardlopen, noem het maar. Weer het ontbreken van structuren, van goede opvang en uiteraard de benodigde centjes. Brazilië wil echt schitteren in 2016. Dat is de trots van het volk. Terecht. Het piepkleine Nederland, Brazilië is 251 keer groter, behaalde twintig medailles in Londen. En dat enorme Brazilië, met bijna tweehonderd miljoen inwoners? Zeventien, drie gouden, vijf zilveren, negen bronzen. Nederland: zes gouden, zes zilveren, acht bronzen. Verdere uitleg overbodig.
Legendarische Spelen? Ze gaan de geschiedenis in. Op wat voor manier dan ook. Het is een gewaagde voorspelling, maar ik durf het aan. Want er zijn stekende angels in die vijf ringen te verwachten. De veiligheid. Hoe garandeert Rio de Janeiro die? Welke maatregelen worden genomen en zullen ze voldoen? Jawel, het is een ´stuk rustiger` in de grote favela´s (krottenwijken) in Rio. Maar schijn kan bedriegen. Die krottenwijken liggen slechts op steenworpjes afstand van de plaatsen waar in 2016 duizenden atleten hun best gaan doen. Begeleiders, volgers, internationale pers, supporters uit de hele wereld. De Spelen hebben in geluk. Ze worden na het wereldkampioenschap voetbal voor landenteams in 2014 gehouden. Gaat daar wat mis, dan zou ´voortijdig` ingrijpen verdere problemen kunnen voorkomen.
Voortijdig. Daar zit ´em nou net de kneep. Dat WK is nakende. Werkzaamheden vlotten van geen meter. Stadions zijn nog in volle (ver)bouw, adequate aanvoer-, afvoer- en rondwegen bestaan veelal alleen op papier. Om over de o zo benodigde aanpak van de internationale vliegvelden in het Latijns-Amerikaanse continent maar te zwijgen. Dat is wellicht het grootste probleem. Een kleine storing, en die gebeuren het hele jaar door nog veel te vaak, en er stijgt of landt urenlang geen vliegtuig of wat daar op lijkt op grote luchthavens als São Paulo en Rio de Janeiro. Fijn als de deelnemende voetballers aan het WK voor een volgende wedstrijd van São Paulo naar Brasilia moeten verkassen. De wereldvoetbalbond FIFA maakt zich zorgen en laten dat te pas en te onpas weten. Maar Brazilië is Brazilië, alles op het laatste moment. Het land is er rotsvast van overtuigd dat het goedkomt, voor de eerste aftrap van het toernooi. En dat laat het weten. Te pas en te onpas. En rotsen zijn er maar zat in het land.
Ophouden met gezeur. Het waren mooie Spelen in Engeland, mooie beelden. De opening en afsluiting maakten indruk. Marisa Monte maakte haar opwachting tijdens het sluitingsfeest, ik ben een grote fan van haar. Natuurlijk weer die verdraaide Pelé, daar ontkomt een mens niet aan. Hij is de grote ambassadeur van voetballend en sportend Brazilië voor de evenementen in 2014 en 2016. Het is erg leuk nu, en zeker voor Nederlanders die Brazilië kennen, om te mijmeren over die opening en dat slotfeest. Neem me niet kwalijk, het loog er niet om in Londen zeg. Paul McCartney, Spice Girls, een halve Who, driekwart Queen, Eric Idle (Monty Python, wat blijft dat toch leuk), Annie Lennox, Britse blikken werden opengetrokken. En wat is die ouwe Roger Daltrey van The Who nog goed van stem! Kippenvel. Zeker voor deze vijftiger, die toen hij nog in Nederland woonde, duizenden elpees had verzameld, het merendeel popmuziek uit de jaren zestig en zeventig. Aan de slag. Willen lezers meedenken alsjeblieft. Eerst een mooi Braziliaans openingsfeest voor Rio 2016. Met nadruk op de muziek. Die sluiting doen we later. Suggesties voor de ronde tafel. De Braziliaanse Frank Sinatra zal wel optreden, Robert Carlos. Ook daar ontkomt de mens niet aan. Vreselijk vind ik die man, maar over smaak valt niet te twisten. Samba natuurlijk. Zullen we een sambaschool uit Rio de Janeiro een presentatie laten doen? Beija-Flor ofzo? Olodum en capoeira, de internationaal bekende gevechtsdans, zijn verplichte nummers, moet. Maar wie gaat bossa-nova, zoals The Girl of Ipanema, zingen. Goeroe Tom Jobim is dood. Gal Gosta weer? Marisa Monte toch? Over samba geschreven. Wie gaat dat ´voordragen`? João Bosco, Martinho da Vila of de overbekende Brahma-bierdrinker Zeca Pagodinho. Wat moeten we met rap, erg populair in Brazilië. Racionais? Of zijn ze te grof, de teksten liegen er immers niet om, volop kritiek op politie en politiek in niet mis te verstane woorden. Sertaneja, de Braziliaanse country. Bruno e Marrone, de iconen van die muzieksoort, wellicht. En wat moeten we met zangeres Yvete Sangalo?
Vragen, vragen. Oeps, ik zie door bomen het Atlantische oerwoud even niet meer. Hulp. En niet te lang wachten, hè. Wij zijn geen Brazilianen, wij zijn Nederlanders. Op tijd klaar en alles dik in orde. Ja toch?