De Rijdende Rechter

De Nederlandse website Aflevering Gemist biedt een keur aan al uitgezonden televisie- en radioprogramma´s, die liefhebbers via de computer kunnen bekijken en beluisteren. Een prachtige site voor Nederlanders in den vreemde. Het actuele NOS-Journaal is er onder andere te zien. Maar ook allerlei series van uiteenlopende Nederlandse en Vlaamse omroepen. Om honger naar Nederlandse/Vlaamse televisie te stillen. Zappend door Aflevering Gemist stuit ik op het aloude NCRV-televisieprogramma De Rijdende Rechter. Daar keek ik in mijn vaderland naar. Rechter Frank Visser (foto links) doet bindende uitspraken in conflicten van mensen. Burenruzies, familievetes, ergernissen, mr. Visser draait er zijn rechterhand niet voor om.
Met Braziliaans-Nederlandse ogen en vanuit Brazilië naar De Rijdende Rechter kijken, is een waar genot. De aflevering Duiven op tilt. In het Zeeuws-Vlaamse Sint Jansteen heeft de familie Van Spaandonck het aan een lange en dikke stok met de buurman die al vijftien jaar een groeiend bedrijf aan huis heeft waar folders worden gemaakt. Vrachtwagens rijden af en aan en de Van Spaandoncks zijn de wanhoop nabij. Overlast zou voor grote spanningen binnen het huwelijk zorgen. Tijdens de uitzending spreekt de op leeftijd zijnde heer Van Spaandonck zelfs over zelfmoord. In een normaal gesprek zijn de Zeeuwsvlaamse buren al jaren niet meer.
Een andere zaak. Ene meneer Tammeling ergert zich verschrikkelijk aan zonnepanelen op het dak van zijn buurman. Die panelen zouden het karakter van de straat aantasten en de klager is bang dat zijn huis minder waard wordt. Zonder overleg zijn de panelen aangebracht, benadrukt Tammeling ten overvloede. Dat overleg hoefde helemaal niet, volgens de wet. Rechter Visser duikt dieper in de kwestie en wijst Tammeling erop dat de zonnepanelen-buurman ook klachten heeft. Over orgelspel van meneer Tammeling. Die erkent dat hij speelt, maar nooit ´s avonds. ´´Ik heb ook nog een piano thuis.``
Een derde en laatste zaak. Rietje Heeres woont met twee varkens, twee honden, vier katten en zes kippen in een kleine woning ergens in Noord-Holland. Een buurvrouw wijst de woningcorporatie op stankoverlast, met name veroorzaakt door die varkens. De corporatie laat middels een brief aan Rietje weten dat die varkens weg moeten. Zij zouden de oorzaak van de stankoverlast zijn. Rietje is eenzaam, ze zegt het zelf, en voornamelijk haar goed verzorgde en schone biggen zijn haar lief en leven. Ze laat tijdens de uitzending haar tranen meerdere malen de vrije loop. ´´Als ze mijn varkens weghalen, hoeft het leven voor mij ook niet meer``, huilt Rietje voor de NCRV-camera´s.
Groot leed in een klein Calvinistisch land. Mooi. En in Brazilië? Wordt daar niet geklaagd? Is daar geen groot leed? Volop, niets is ´ons` vreemd meneer Visser. Stank- en lawaaioverlast? Joh. Bouwsels die ineens verrijzen, jouw zon wegnemen, enorme bomen met enorme takken waarvan de bladeren en de rupsen in jouw tuin vallen? Spreek er niet over. Hanen en kippen bij (over-)buren? Wie houdt ze niet in de bebouwde kom? Ze zijn een zegen. Moet je vroeg op, dan is een wekker zetten overbodig. En altijd een gratis heerlijk vers eitje en voor een prikkie heerlijk vers kippenvlees. Want het zijn uiteraard geen legkippen en ze krijgen veel mais te eten. Als dat geen smullen is.
Samen met een vriendin woon ik een huisje aan een straat in een doodnormale wijk in het noorden van Goiãnia, een stad in het centrale westen van Brazilië met ongeveer 1,2 miljoen inwoners. Ons huisje ligt niet aan de straatzijde. Je moet zo´n vijftig meter een brandgangetje door. Aan de ene zijde van die gang de woning van een tante van mijn vriendin. Aan de andere zijde buren. In het midden van de gang ons huisje en aan het einde nog een woning met een jong stel. Genoemde buren hebben een grote enge pitbull, die zich met name blaffend laat gelden tijdens de diep nachtelijke uren of ´s ochtends vroeg, voordat hanen gaan kraaien. Perfecte timing. Het houdt inbrekers en andere minder geliefde lieden op die stille en verlaten uren ver weg. En van die lieden zwerven er genoeg door onze doodnormale wijk.
Meer te klagen? Beetje meer meneer Visser, mag het? Het stikt in onze buurt van de evangelische kerkjes (foto links). Ondanks mijn rooms-katholieke opvoeding heb ik niets (meer) met religie. Ook niets tegen. Maar waarom pastors van betreffende gemeenschappen immer met zo´n verheven stemgeluid hel en verdoemenis preken, blijft een raadsel. Daarbij worden ze ondersteund door een live band en die klinkt zowaar niet slecht. Maar dat volume, hè. Het jonge stel in de woning aan het einde van onze gemeenschappelijke brandgang is ook van evangelische huize. Met name zij houdt de evangelische traditie in alle ere. Telkens diezelfde cd, ik kan al meezingen, en telkens op dat hoge volume. Ik kan haast niet meer wachten totdat buurvrouw in de late ochtenduren wederom haar religieuze cd aanzet. Dan pak ik snel Physical Graffiti van Led Zeppelin. Een monument, die cd. Led Zeppeling draai je niet op volume 3 en met dank aan de evangelische kerk klinkt Physical Graffity zoals het hoort. Lekker luid. Is de cd van buurvrouw afgelopen, ze draait ´em altijd twee keer en dat is precies twee keer 43 minuten, dan berg ik keurig ook de mijne op. Overlast in Brazilië, klachten? Volop, meneer Visser? Maar u hoeft geen recht te spreken, ik stel seponeren voor. ´Wij` gaan er hier wat anders mee om.
PS: Over overhangende takken geschreven. In begin december, als het weer flink regent, dan zijn de harige zwarte rupsen in vlinders veranderd en vallen van die takken heerlijke rijpe zoete vruchten af. Allemaal voor jullie, zegt de eigenaar van die vruchtenboom. Om ons voor te zijn? Neen. Hij heeft meer zalig ooft in de tuin. ´´Willen jullie een paar zakken van het een of ander, dan hoor ik het wel. Geef maar een gil over de schutting.``